Υπερπανσέληνος στον Αττικό ουρανό

Μέσα από τα σύννεφα διακρίνεται στον ουρανό της Αθήνας η πανσέληνος.


Τα ξημερώματα ήταν ορατή από την Ελλάδα η ολική έκλειψη της Υπερπανσελήνου, όταν η Σελήνη εισήλθε στη σκιά της Γης και η διάμετρος του φεγγαριού ήταν η μεγαλύτερη δυνατή, σπάνιο φαινόμενο που τελευταία φορά συνέβη το 1982 και θα επαναληφθεί ξανά το 2033.

Ενημερωτικά :

Οι «υπερπανσέληνοι» δημιουργούνται επειδή η τροχιά της Σελήνης γύρω από τη Γη είναι ελλειπτική, και όχι κυκλική.
Ενώ η μέση απόσταση της Σελήνης από τον πλανήτη μας είναι περίπου 384.600 χιλιόμετρα, ο φυσικός δορυφόρος κινείται στα 405.600 χλμ στο «απόγειο» και πλησιάζει στα 226.000 χλμ στο «περίγειο».

 

Υπερ-πανσελήνους έχουμε όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειό της και τα φεγγάρια εμφανίζονται περίπου 14% μεγαλύτερα και 30 φορές λαμπρότερα από το απόγειο των πανσελήνων, που είναι γνωστά ως «minimoons».
Οι εκλείψεις των υπερπανσελήνων είναι ιδιαίτερες. Έχουν γίνει πέντε φορές από το 1900 (το 1910, 1928, 1946, 1964 και 1982), όπως τονίζει η NASA.
Οι «κανονικές» σεληνιακές εκλείψεις είναι πολύ πιο συνηθισμένες. Ένας, δηλαδή, παρατηρητής σε οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη μπορεί να δει μία ολική σεληνιακή έκλειψη μία φορά στα 2,5 χρόνια κατά μέσο όρο.