Στις 4 Ιουλίου του 2004, όλοι οι Έλληνες παρακολουθήσαμε το πιο όμορφο
παραμύθι. Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας Γερμανός κόουτς και 23
Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αυτοί νίκησαν τους Πορτογάλους με 1-0 στον
τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Οχτώ χρόνια πριν, ένα έθνος φώναζε ρυθμικά «σήκωσέ το, το τιμημένο» και ο Ζαγοράκης το έκανε με χαρά και περηφάνια. Όλα αυτά μοιάζουν με χαμένο παράδεισο.
Το www.sport-fm.gr θυμάται την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική στιγμή που έζησε η Ελλάδα.
Από την «κρεμάλα» στο χειροκρότημα
Κανείς μας δεν περίμενε, όταν άρχισε η Εθνική μας ομάδα την προσπάθεια της στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004, πως θα έχει τέτοια κατάληξη για αυτήν. Ειδικά, όταν ξεκίνησε και με δύο συνεχόμενες ήττες (από Ισπανία και Ουκρανία), πολλοί ήταν εκείνοι που αμφισβητούσαν αλλά ήταν και σίγουροι πως ούτε στην τελική φάση δεν θα προκρινόταν. Οι ίδιοι ήταν ήθελαν να «κρεμάσουν» τον Ρεχάγκελ στο Σύνταγμα, για τις επιλογές του.
Ο Ρεχ-ακλής τους διέψευσε. Πέντε νίκες (Αρμενία, Ισπανία, Ουκρανία, Αρμενία και Βόρειο Ιρλανδία) ήταν αρκετές για να εξασφαλίσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα την πρόκριση στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, για δεύτερη φορά στην ιστορία του, και όλοι στο τέλος χειροκρότησαν την προσπάθεια όλων.
Τα θεμέλια
Η ελληνική αποστολή ταξίδεψε στην Πορτογαλία με μοναδικό σκοπό μια αξιοπρεπή παρουσία. Άλλωστε, η εμπειρία από την εμφάνισή μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 δεν άφηνε και πολλά περιθώρια. Πρώτο ματς, κόντρα στην οικοδέσποινα Πορτογαλία στο «Ντραγκάο» στις 12 Ιουνίου του 2004. Μόλις στο 6ο λεπτό, ο Καραγκούνης βρίσκει όσο χώρο χρειάζεται για να εξαπολύσει έναν κεραυνό και να «σφυρίξει» την έναρξη των πανηγυρισμών για τους Έλληνες. Το πρώτο μέρος τελειώνει και η Εθνική βρίσκεται μπροστά στο σκορ, κόντρα σε αριθμούς και προγνωστικά.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Σεϊταρίδης κάνει μία από τις γνωστές του επελάσεις από δεξιά, μπαίνει στην περιοχή και ο Κριστιάνο Ρονάλντο τον μαρκάρει άτσαλα και αντικανονικά. Ο Πιερλουίτζι Κολίνα σφυρίζει το πέναλτι και ο Άγγελος Μπασινάς κάνει το 2-0. Τσιμπιόμαστε για να δούμε αν ονειρευόμαστε. Ο Ρονάλντο μπορεί να μείωσε σε 2-1 αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Η Εθνική μας, πήρε τη νίκη και τους πρώτους τρεις βαθμούς, βάζοντας τα θεμέλια μιας μεγάλης πορείας.
Βήμα δεύτερο
16/6/2004: Και τώρα Ισπανία. Οι «φούριας ρόχας» μας περίμεναν για να μας εκδικηθούν για τη νίκη μας στο «Λα Ρομαρέδα» στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης. Ο Μοριέντες είχε πάρει τον ρόλο του εκδικητή και στο 28’ έβαλε τους Ισπανούς μπροστά. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως πήραμε τον λόγο εμείς. Και συγκεκριμένα, ο Βασίλης Τσιάρτας που πήρε χάρακες και μοιρογνωμόνια, έβγαλε μια σέντρα πάρε-βάλε από το κέντρο του γηπέδου με στόχο τον Άγγελο Χαριστέα, και ο ψηλός σέντερ φορ πλάσαρε ιδανικά και έκανε το 1-1. Δέλλας, Καψής και Νικοπολίδης δεν άφησαν να περάσει ούτε μύγα και ακόμα ένας βαθμός για την Εθνική, κάνοντας βήμα πρόκρισης στις «8» καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ήττα-ζάχαρη
20/6/2004: Λένε πως η τύχη είναι με τους δυνατούς. Και δεν έχουν άδικό αυτοί που το λένε. Το μόνο που θέλαμε για να προκριθούμε στην επόμενη φάση ήταν ένας βαθμός στο ματς με αντίπαλο την Ρωσία. Κιριτσένκο και Μπουλίκιν στα πρώτα 17 λεπτά έκαναν το 2-0 και μας έκαναν την ζωή μας κόλαση. Ο Βρύζας ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου γίνεται αποδέκτης της μπάλας μετά από κεφαλιά του Παπαδόπουλου και με πλασέ κάνει μειώνει σε 2-1. Το γκολ αυτό θα μας δώσει την πρόκριση, η ήττα από τους Ρώσους πανηγυρίζεται έξαλλα και αποδεικνύεται τόσο «γλυκιά» σαν την ζάχαρη.
Ελλαδάρα τρέλανε τους
25/6/2004: Στα προημιτελικά ο αντίπαλος μας ήταν η Γαλλία του Ζινεντίν Ζιντάν, του Τιερί Ανρί,του Φαμπιέν Μπαρτέζ, του Νταβίντ Τρεζεγκέ και άλλων μεγάλων αστέρων. Δεν μας έδινε κανένας πιθανότητες να περάσουμε από την κάτοχο του θεσμού. Ακόμα και εμείς οι Έλληνες λέγαμε πως εντάξει, καλά ήταν ως εδώ, μια χαρά πορεία κάναμε, ας γυρίσουμε σιγά σιγά. Αμ δε! Τα παιδιά του Ρεχάγκελ την «είδαν» αλλιώς και είπαν να τρελάνουν την Ευρώπη. Στο 65’ ο Ζαγοράκης έκανε τα μαγικά του, «αδειάζει» τον Λιζαραζού, βγάζει σέντρα-λουκούμι για το κεφάλι του Χαριστέα και ΓΚΟΛ. Άντε πάλι στις πλατείες για πανηγύρια. Επόμενος αντίπαλος η κάτοχος του θεσμού, Γαλλία, στα προημιτελικά. Πρόκριση στους «4» και το μαγικό ταξίδι συνεχίζεται…
«Γκολ και φύγαμε για τελικό»
1/7/2004: Η Τσεχία έμοιαζε τρένο. Ίσως η πληρέστερη ομάδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είχε την ατυχία να είναι η αντίπαλος μας στα ημιτελικά. Οι Τσέχοι μας τρέχουν από το πρώτο λεπτό με σκοπό να μας βγάλουν το λάδι. Οι μάχες στην ελληνική άμυνα δίνουν και παίρνουν. Ο Νικοπολίδης δεχόταν «τρελό» σφυροκόπημα . Ο Καψής πάλευε με τον Κόλερ, ο Σεϊταρίδης μονομαχούσε με τον Μπάρος και όλοι οι διεθνείς πάλευαν με τον Ροσίτσκι και την παρέα του. Ο Νέντβεντ τραυματίζεται και εγκαταλείπει. Το πρώτο μέρος τελειώνει και κράταμε γερά το 0-0. Στο δεύτερο μέρος μια από τα ίδια. Μετά από 90 λεπτά το αποτέλεσμα παραμένει στο 0-0 και οι δύο ομάδες οδηγούνται στην παράταση. Οι Έλληνες διεθνείς οπλισμένοι με το πάθος για το όνειρο ξεκινούν δυνατά και χάνουν σημαντικές ευκαιρίες με τον Γιαννακόπουλο και τον Δέλλα να προηγηθούν. Ο «Κολοσσός» κρατά το καλύτερο για το τέλος. «Γκολ και φύγαμε για τελικό». Στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, ο Τσιάρτας εκτελεί το κόρνερ από δεξιά, στέλνει τη μπάλα απευθείας στο κεφάλι του Δέλλα και αυτός στα δίχτυα του Τσεχ. Το σφύριγμα της λήξης από τον Κολίνα στέλνει τους Έλληνες στον έβδομο ουρανό και την Εθνική στον τελικό.
«Σήκωσέ το»
4/7/2004: Αντίπαλος στον τελικό της 4ης Ιουλίου η… τυπικά γηπεδούχος Πορτογαλία, αφού στις εξέδρες του «Ντα Λουζ», οι Ίβηρες γέμισαν το γήπεδο. 10.000 Έλληνες βρίσκονται εκεί για να στηρίξουν την προσπάθεια των διεθνών. «Η αρχαία Ελλάδα είχε 12 θεούς, η σύγχρονη έχει 11». Αυτό ήταν γραμμένο στο πούλμαν που περίμενε την ελληνική αποστολή όταν πάτησε το πόδι της στην Πορτογαλία και δεν είχε καθόλου άδικο αφού ο άθλος που πέτυχε, μόνο Θεοί θα το κατόρθωναν. Η παρέα του Κριστιάνο Ρονάλντο αποδείχθηκε η καλύτερη πελάτισσα. Η ελληνική άμυνα δεν απειλείται καθόλου και στο 57’ ο Μπασινάς εκτελεί το κόρνερ, ο Χαριστέας πηδά ψηλότερα από όλους και νικά τον Ρικάρντο, ανοίγοντας το σκορ. Το σφύριγμα της λήξης ξεκινά τα πανηγύρια στην Πορτογαλία και την Ελλάδα και πολύ κλάμα για τους Πορτογάλους. Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Όλη η Ελλάδα ξεχύνεται στους δρόμους, πανηγυρίζει, τραγουδά.
Αντώνη, Γιούρκα, Στέλιο, Νίκο, Τραϊανέ, Άγγελε, Θοδωρή, Στέλιο, Βασίλη, Ντέμη, Κώστα, Φάνη, Τάκη, Ζήση, Παντελή, Γιώργο, Γιάννη, Μιχάλη, Γιώργο, Κώστα, Δημήτρη, Βασίλη, Ότο και Γιάννη
…σας ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις.
Οι ήρωες της Πορτογαλίας
1. Αντώνης Νικοπολίδης
2. Γιούρκας Σεϊταρίδης
3. Στέλιος Βενετίδης
4. Νίκος Νταμπίζας
5. Τραϊανός Δέλλας
6. Άγγελος Μπασινάς
7. Θοδωρής Ζαγοράκης
8. Στέλιος Γιαννακόπουλος
9. Άγγελος Χαριστέας
10. Βασίλης Τσιάρτας
11. Ντέμης Νικολαΐδης
12. Κώστας Χαλκιάς
13. Φάνης Κατεργιαννάκης
14. Τάκης Φύσσας
15. Ζήσης Βρύζας
16. Παντελής Καφές
17. Γιώργος Γεωργιάδης
18. Γιάννης Γκούμας
19. Μιχάλης Καψής
20. Γιώργος Καραγκούνης
21. Κώστας Κατσουράνης
22. Δημήτρης Παπαδόπουλος
23. Βασίλης Λάκης
Ότο Ρεχάγκελ, Γιάννης Τοπαλίδης
Και ένα αφιέρωμα από το site της UEFA για την Ελλάδα..
Οχτώ χρόνια πριν, ένα έθνος φώναζε ρυθμικά «σήκωσέ το, το τιμημένο» και ο Ζαγοράκης το έκανε με χαρά και περηφάνια. Όλα αυτά μοιάζουν με χαμένο παράδεισο.
Το www.sport-fm.gr θυμάται την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική στιγμή που έζησε η Ελλάδα.
Από την «κρεμάλα» στο χειροκρότημα
Κανείς μας δεν περίμενε, όταν άρχισε η Εθνική μας ομάδα την προσπάθεια της στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004, πως θα έχει τέτοια κατάληξη για αυτήν. Ειδικά, όταν ξεκίνησε και με δύο συνεχόμενες ήττες (από Ισπανία και Ουκρανία), πολλοί ήταν εκείνοι που αμφισβητούσαν αλλά ήταν και σίγουροι πως ούτε στην τελική φάση δεν θα προκρινόταν. Οι ίδιοι ήταν ήθελαν να «κρεμάσουν» τον Ρεχάγκελ στο Σύνταγμα, για τις επιλογές του.
Ο Ρεχ-ακλής τους διέψευσε. Πέντε νίκες (Αρμενία, Ισπανία, Ουκρανία, Αρμενία και Βόρειο Ιρλανδία) ήταν αρκετές για να εξασφαλίσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα την πρόκριση στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, για δεύτερη φορά στην ιστορία του, και όλοι στο τέλος χειροκρότησαν την προσπάθεια όλων.
Τα θεμέλια
Η ελληνική αποστολή ταξίδεψε στην Πορτογαλία με μοναδικό σκοπό μια αξιοπρεπή παρουσία. Άλλωστε, η εμπειρία από την εμφάνισή μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 δεν άφηνε και πολλά περιθώρια. Πρώτο ματς, κόντρα στην οικοδέσποινα Πορτογαλία στο «Ντραγκάο» στις 12 Ιουνίου του 2004. Μόλις στο 6ο λεπτό, ο Καραγκούνης βρίσκει όσο χώρο χρειάζεται για να εξαπολύσει έναν κεραυνό και να «σφυρίξει» την έναρξη των πανηγυρισμών για τους Έλληνες. Το πρώτο μέρος τελειώνει και η Εθνική βρίσκεται μπροστά στο σκορ, κόντρα σε αριθμούς και προγνωστικά.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Σεϊταρίδης κάνει μία από τις γνωστές του επελάσεις από δεξιά, μπαίνει στην περιοχή και ο Κριστιάνο Ρονάλντο τον μαρκάρει άτσαλα και αντικανονικά. Ο Πιερλουίτζι Κολίνα σφυρίζει το πέναλτι και ο Άγγελος Μπασινάς κάνει το 2-0. Τσιμπιόμαστε για να δούμε αν ονειρευόμαστε. Ο Ρονάλντο μπορεί να μείωσε σε 2-1 αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Η Εθνική μας, πήρε τη νίκη και τους πρώτους τρεις βαθμούς, βάζοντας τα θεμέλια μιας μεγάλης πορείας.
Βήμα δεύτερο
16/6/2004: Και τώρα Ισπανία. Οι «φούριας ρόχας» μας περίμεναν για να μας εκδικηθούν για τη νίκη μας στο «Λα Ρομαρέδα» στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης. Ο Μοριέντες είχε πάρει τον ρόλο του εκδικητή και στο 28’ έβαλε τους Ισπανούς μπροστά. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως πήραμε τον λόγο εμείς. Και συγκεκριμένα, ο Βασίλης Τσιάρτας που πήρε χάρακες και μοιρογνωμόνια, έβγαλε μια σέντρα πάρε-βάλε από το κέντρο του γηπέδου με στόχο τον Άγγελο Χαριστέα, και ο ψηλός σέντερ φορ πλάσαρε ιδανικά και έκανε το 1-1. Δέλλας, Καψής και Νικοπολίδης δεν άφησαν να περάσει ούτε μύγα και ακόμα ένας βαθμός για την Εθνική, κάνοντας βήμα πρόκρισης στις «8» καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ήττα-ζάχαρη
20/6/2004: Λένε πως η τύχη είναι με τους δυνατούς. Και δεν έχουν άδικό αυτοί που το λένε. Το μόνο που θέλαμε για να προκριθούμε στην επόμενη φάση ήταν ένας βαθμός στο ματς με αντίπαλο την Ρωσία. Κιριτσένκο και Μπουλίκιν στα πρώτα 17 λεπτά έκαναν το 2-0 και μας έκαναν την ζωή μας κόλαση. Ο Βρύζας ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου γίνεται αποδέκτης της μπάλας μετά από κεφαλιά του Παπαδόπουλου και με πλασέ κάνει μειώνει σε 2-1. Το γκολ αυτό θα μας δώσει την πρόκριση, η ήττα από τους Ρώσους πανηγυρίζεται έξαλλα και αποδεικνύεται τόσο «γλυκιά» σαν την ζάχαρη.
Ελλαδάρα τρέλανε τους
25/6/2004: Στα προημιτελικά ο αντίπαλος μας ήταν η Γαλλία του Ζινεντίν Ζιντάν, του Τιερί Ανρί,του Φαμπιέν Μπαρτέζ, του Νταβίντ Τρεζεγκέ και άλλων μεγάλων αστέρων. Δεν μας έδινε κανένας πιθανότητες να περάσουμε από την κάτοχο του θεσμού. Ακόμα και εμείς οι Έλληνες λέγαμε πως εντάξει, καλά ήταν ως εδώ, μια χαρά πορεία κάναμε, ας γυρίσουμε σιγά σιγά. Αμ δε! Τα παιδιά του Ρεχάγκελ την «είδαν» αλλιώς και είπαν να τρελάνουν την Ευρώπη. Στο 65’ ο Ζαγοράκης έκανε τα μαγικά του, «αδειάζει» τον Λιζαραζού, βγάζει σέντρα-λουκούμι για το κεφάλι του Χαριστέα και ΓΚΟΛ. Άντε πάλι στις πλατείες για πανηγύρια. Επόμενος αντίπαλος η κάτοχος του θεσμού, Γαλλία, στα προημιτελικά. Πρόκριση στους «4» και το μαγικό ταξίδι συνεχίζεται…
«Γκολ και φύγαμε για τελικό»
1/7/2004: Η Τσεχία έμοιαζε τρένο. Ίσως η πληρέστερη ομάδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είχε την ατυχία να είναι η αντίπαλος μας στα ημιτελικά. Οι Τσέχοι μας τρέχουν από το πρώτο λεπτό με σκοπό να μας βγάλουν το λάδι. Οι μάχες στην ελληνική άμυνα δίνουν και παίρνουν. Ο Νικοπολίδης δεχόταν «τρελό» σφυροκόπημα . Ο Καψής πάλευε με τον Κόλερ, ο Σεϊταρίδης μονομαχούσε με τον Μπάρος και όλοι οι διεθνείς πάλευαν με τον Ροσίτσκι και την παρέα του. Ο Νέντβεντ τραυματίζεται και εγκαταλείπει. Το πρώτο μέρος τελειώνει και κράταμε γερά το 0-0. Στο δεύτερο μέρος μια από τα ίδια. Μετά από 90 λεπτά το αποτέλεσμα παραμένει στο 0-0 και οι δύο ομάδες οδηγούνται στην παράταση. Οι Έλληνες διεθνείς οπλισμένοι με το πάθος για το όνειρο ξεκινούν δυνατά και χάνουν σημαντικές ευκαιρίες με τον Γιαννακόπουλο και τον Δέλλα να προηγηθούν. Ο «Κολοσσός» κρατά το καλύτερο για το τέλος. «Γκολ και φύγαμε για τελικό». Στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, ο Τσιάρτας εκτελεί το κόρνερ από δεξιά, στέλνει τη μπάλα απευθείας στο κεφάλι του Δέλλα και αυτός στα δίχτυα του Τσεχ. Το σφύριγμα της λήξης από τον Κολίνα στέλνει τους Έλληνες στον έβδομο ουρανό και την Εθνική στον τελικό.
«Σήκωσέ το»
4/7/2004: Αντίπαλος στον τελικό της 4ης Ιουλίου η… τυπικά γηπεδούχος Πορτογαλία, αφού στις εξέδρες του «Ντα Λουζ», οι Ίβηρες γέμισαν το γήπεδο. 10.000 Έλληνες βρίσκονται εκεί για να στηρίξουν την προσπάθεια των διεθνών. «Η αρχαία Ελλάδα είχε 12 θεούς, η σύγχρονη έχει 11». Αυτό ήταν γραμμένο στο πούλμαν που περίμενε την ελληνική αποστολή όταν πάτησε το πόδι της στην Πορτογαλία και δεν είχε καθόλου άδικο αφού ο άθλος που πέτυχε, μόνο Θεοί θα το κατόρθωναν. Η παρέα του Κριστιάνο Ρονάλντο αποδείχθηκε η καλύτερη πελάτισσα. Η ελληνική άμυνα δεν απειλείται καθόλου και στο 57’ ο Μπασινάς εκτελεί το κόρνερ, ο Χαριστέας πηδά ψηλότερα από όλους και νικά τον Ρικάρντο, ανοίγοντας το σκορ. Το σφύριγμα της λήξης ξεκινά τα πανηγύρια στην Πορτογαλία και την Ελλάδα και πολύ κλάμα για τους Πορτογάλους. Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Όλη η Ελλάδα ξεχύνεται στους δρόμους, πανηγυρίζει, τραγουδά.
Αντώνη, Γιούρκα, Στέλιο, Νίκο, Τραϊανέ, Άγγελε, Θοδωρή, Στέλιο, Βασίλη, Ντέμη, Κώστα, Φάνη, Τάκη, Ζήση, Παντελή, Γιώργο, Γιάννη, Μιχάλη, Γιώργο, Κώστα, Δημήτρη, Βασίλη, Ότο και Γιάννη
…σας ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις.
Οι ήρωες της Πορτογαλίας
1. Αντώνης Νικοπολίδης
2. Γιούρκας Σεϊταρίδης
3. Στέλιος Βενετίδης
4. Νίκος Νταμπίζας
5. Τραϊανός Δέλλας
6. Άγγελος Μπασινάς
7. Θοδωρής Ζαγοράκης
8. Στέλιος Γιαννακόπουλος
9. Άγγελος Χαριστέας
10. Βασίλης Τσιάρτας
11. Ντέμης Νικολαΐδης
12. Κώστας Χαλκιάς
13. Φάνης Κατεργιαννάκης
14. Τάκης Φύσσας
15. Ζήσης Βρύζας
16. Παντελής Καφές
17. Γιώργος Γεωργιάδης
18. Γιάννης Γκούμας
19. Μιχάλης Καψής
20. Γιώργος Καραγκούνης
21. Κώστας Κατσουράνης
22. Δημήτρης Παπαδόπουλος
23. Βασίλης Λάκης
Ότο Ρεχάγκελ, Γιάννης Τοπαλίδης
Και ένα αφιέρωμα από το site της UEFA για την Ελλάδα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου